Opdracht 5: rapportering boekenbeurs

A Beschrijving uitgeverij

De stand die ik ga beschrijven is die van WPG Uitgevers. Omdat de stand van WPG een aanzienlijke oppervlakte bedraagt, beperk ik me tot het deel van de literatuur (Daarnaast heb je ook nog kinderboeken, kookboeken, etc.), waarvan de oppervlakte trouwens nog steeds groter is dan die van vele andere uitgevers.

WPG Uitgevers lijkt mij volop in te zetten op ‘hoogstaande’ literatuur. Dit komt doordat je op hun stand op bijna elke tafel een boek in de spotlights ziet liggen dat bekroond werd met een of andere internationale prijs. Dit zijn ook de boeken die dan volop in het oog springen. Denk daarbij aan Querido (een uitgeverij die onderdeel is van WPG Uitgevers) dat te midden van boeken van Patrick Modiano (vb. De horizon en Het gras van de nacht) een bordje de lucht laat ingaan waarbij ze hun felicitaties uiten aan Patrick Modiano. Ook andere schrijvers die een grote prijs hebben gewonnen krijgen zo een bordje. Zo staat er ook één voor Joost de Vries die met zijn boek De republiek de Gouden Boekenuil 2014 gewonnen heeft en voor Richard Flanagan die met De smalle weg naar het verre noorden winnaar is van de Booker Prize 2014.

Verder valt het me ook op dat de stand zowel oude als nieuwe boeken aanbiedt. Oudere bekendere titels die voor mij onmiddellijk uit het oog sprongen zijn De aanslag van Harry Mulisch en Kartonnen dozen van Tom Lanoye en het nog iets recentere Dolores! Van Noëlla Elpers.

De twee boeken die me aanspraken en ik bijgevolg op mijn lijstje van nog te lezen boeken heb gezet zijn De asielzoeker van Arnon Grunberg en Wat nooit is verteld van Elliot Perlman. Ik hoef natuurlijk niet te vertellen dat deze boeken niet achteraan een willekeurig, goed verstopte plank lagen. Ik ben ze tegen gekomen omdat de Uitgeverij ze wel degelijk ergens centraal plaatste. Beide boeken spreken me thematisch sterk aan, wat natuurlijk een absolute voorwaarde is voor het lezen van een boek. Verder wordt bijvoorbeeld De asielzoeker omschreven als ‘niets minder dan een meesterwerk’. Het is door zulke ophemelende zinnetjes op een boek dat ik me ook vaak laat overtuigen. Verder trekt het boek me ook aan omdat het enkele belangrijke prijzen op zijn conto mag schrijven (vb. AKO Literatuurprijs).

B Lezing

Ik ben op 10 november naar een lezing gaan kijken van Luc de Vos op de boekenbeurs. Hij kwam daar zijn nieuw boek Paddenkoppenland voorstellen.

De lezing vond plaats op het bont podium, vlak naast de stand van de morgen, direct links als je de hal binnenwandelt. Misschien had de plaats er iets mee te maken, maar om echt van de lezing te kunnen genieten was het er te druk, te rumoerig. Zitplaatsen waren er ook niet meer. Laat er geen twijfel over bestaan dat dit overigens mijn eigen fout is hoor, een mens moet maar eens op tijd leren komen. Dus na in het boekenbeursdoolhof eindelijk de lezing gevonden te hebben, stond ik daar in de gang tot grote ergernis van alle passanten die ik de weg versperde.

De lezing begon met een interview afgenomen door Christophe Vekeman. Daarin Vertelde Luc de Vos samengevat dat Paddenkoppenland eigenlijk een sociologische roman is en vooral dat we  nu eindelijk maar eens moeten gaan beseffen dat we in de beste tijd ooit leven. Dit interview vond ik echt interessant, maar ook gewoon om de manier waarop de Vos het bracht. Het publiek moest vaak lachen en zoals we de Vos kennen nam hij ook geen blad voor de mond. Hij maakt het publiek daarbij ook duidelijk dat het om een autobiografische roman gaat, waarbij hij grappige anekdotes uit zijn jeugd oprakelde. Het hoofpersonage Ronny de Keyzer moet dus Luc de Vos zelf voorstellen die opgroeit in het gent van de jaren zestig en zeventig. Na het interview leest Luc de Vos enkele bladzijden voor in het sappig Gents dialect, waarbij ik merk dat mijn aandacht verslapt.  Dit door een combinatie van het geruis op de achtergrond en gewoonweg omdat het Gents toch moeilijker te verstaan is dan gedacht. Maar als ik naar de mensen op de stoelen keek, zag ik toch dat zij aan de Vos zijn lippen hingen. Godzijdank hadden beide heren dus een microfoontje opgespeld gekregen.